Figurę Matki Bożej Brzemiennej historycy sztuki nazywają Madonną z Matemblewa lub Madonną apokaliptyczną. Ta wykonana z drzewa modrzewiowego, polichromowana rzeźba, przedstawia postać brzemiennej niewiasty o wymiarach: wysokość 185 cm, szerokość 90 cm.
Cechy stylistyczne figury pozwalają przypuszczać, że powstała ona w drugiej połowie XVIII wieku, prawdopodobnie w pracowni snycerskiej cystersów oliwskich lub też w którymś z warsztatów gdańskich. Warto w tym miejscu podkreślić, że jest to dzieło dobrego artysty, o którym niestety nic bliższego nie wiemy. z drzewa modrzewiowego, polichromowana rzeźba, przedstawia postać brzemiennej niewiasty o wymiarach: wysokość 185 cm, szerokość 90 cm.
Postać Maryi stoi w kontrapoście, charakterystycznym esowatym wygięciu. Odziana jest w czerwoną suknię z prostym owalnym wycięciem przy szyi i podwiniętymi rękawami. Zza głowy i z tyłu pleców osuwa się w dół ciemnobłękitna szata, której jeden z końców opada z prawego ramienia do wysokości kolan. Twarz Madonny, o przymkniętych lekko oczach, pogrążona w zamyśleniu, okolona jest krótkimi, brązowymi włosami. Na głowie znajduje się mała złota korona, zaś wokół głowy „wieniec z gwiazd dwunastu”. Prawą rękę Maryja przyciska do piersi, podtrzymując zarazem skraj szaty, zaś w lewej trzyma lilię. Stopy są bose, prawą wspiera na półksiężycu, lewą depcze głowę węża - szatana. Cała postać promieniuje subtelnie ukazanym pięknem macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny.
W XVII i XVIII wieku dominowało przedstawienie Niepokalanej, wywodzące się z malarstwa hiszpańskiego (Bartolomeo Murillo) i włoskiego (Tiepolo), do którego to typu należy również figura w Matemblewie. Źródłem takiego ujęcia jest wizja Niewiasty Apokaliptycznej z Objawienia św. Jana Apostoła (Ap 12,1-3). Od najdawniejszych czasów teologia odnosiła tę wizję do Kościoła, a stopniowo także do Matki Bożej. Zgodnie z tekstem, Maryja ukazana jest jako „znak za niebie”, a więc wyniesiona ponad ziemską rzeczywistość, „obleczona w słońce” - brzemienna, nosząca w swoim ciele Chrystusa - Słońce świata. Dwanaście gwiazd oznacza pokolenia Izraela i apostołów. Księżyc pod stopami jest symbolem Niepokalanego Poczęcia i przezwyciężenia znikomości świata doczesnego. Wąż, to szatan, kusiciel. Maryja, nieprzyjaciółka szatana, stała się Matką Zbawiciela, który starł głowę odwiecznego wroga. O szczególnych przywilejach Matki Bożej świadczy korona, symbol królewskiej godności. Lilia jest symbolem dziewictwa, czystości i niewinności.
